Suprise

Surprise


Het leven hier op aarde heb ik allereerst geschilderd als een zee, soms een woeste zee, soms een zee van rust. Dan als een glooiende akker, bloemenvelden, bergen.

De op het doek liggende donkere stukken met kreukels en gaten staan voor de moeiten, de gebrokenheid hier op aarde.


Op afstand blijkt het een bloem te zijn die open bloeit in alle kleuren van de regenboog.

De regenboog staat symbool voor de hoop. Hoop op een leven, dat ooit open bloeit in Gods warmte en licht.

De golf die wenkt staat symbool voor Zijn trekkende liefde.


In de tere bloemknop staan mensen die door Gods liefde bij elkaar gebracht ook elkaar liefhebben.

De straling van licht en warmte op de bloemknop en de mensen komt van boven, van het kristal achter de wolken, het koninkrijk van God.

Ooit zullen alle donkere vlakken verdwijnen en zal die tere bloemknop open bloeien.   

Dat zal mooier zijn, dan ik het kan schilderen.